ఒక చిట్టి పాప తను కాన్సర్ తో చనిపోయే చివరిక్షణాల్లో రాసుకున్న కవిత ఇది. ఆ పాప చనిపోయిన చాలా కాలం తరువాత ఇది బయటపడిందట. దాన్ని తెలుగులోకి తర్జుమా చేసి మీతో పంచుకుంటున్నాను. ఆ చిట్టితల్లి ఆత్మ కి శాంతి కలగాలని మనసారా కోరుకుంటున్నాను.
ప్రియమైన అమ్మ కి,
అమ్మా...
నన్ను నేల మీద పడుకోబెట్టినపుడు
నా శరీరానికి స్నానం చేయించాల్సి వచ్చినపుడు...
నీ కన్నీటిని అందుకోసం వాడకు.
నన్ను తీసుకెళ్ళేటపుడు మాత్రం
ఓ రెండు కన్నీటి చుక్కలు అర్పించు.
బూడిదలోంచి నా అస్థికల్ని ఏరేటప్పుడు
నీ హృదయం ముక్కలు కాకుండా చూసుకో.
నీ వేళ్ళ సందుల్లోంచి జారే బూడిద
నేలపైని దుమ్ములో కలిసినా....
నా జ్ఞాపకం.......
నీ హృదయంలో శాశ్వతమని తెలుసు.
ఆ ఒక్క ఊహే...
నా అంతిమయాత్రకి కళ్యాణిరాగంగా మిగుల్తోంది...
bagundi
ReplyDeleteIts really touching...
ReplyDeletechadutunte baadhagaa vundi
ReplyDeleteవినోద్ గారు, పద్మార్పిత గారు... మీ స్పందనకు నా వందనాలు.
ReplyDeleteచెప్పాలంటే గారు.. మీకు బాధ గా ఎందుకనిపించిందో చెప్పలేదు.
:'( .............heart touching
ReplyDelete